Dausende vun Liebesleeder

Dausende vun Liebesleeder

Wat für en Stadt, wat für e‘ Panorama!
Die Bröcke, dä Dom, die Jivelle vun dä Altstadt.
Nä, wie schön! Nä, wat für en Stadt!

Sentimental?.. Na un, mir stonn dozo. Uns
ess dat ejal, och wenn et uns selvs nit kloor ess,
wo dat wohl eijentlich draan litt.

Dausende vun Liebesleeder handle vun dä Stadt,
Treueschwüre, kölsch jesunge, vun charmant bess platt.
Em Karneval, em Stadion, dä Voodoo funktioniert.
Meddendrinn em Häzz simmer all verhex.
Do mähste nix draan.

Die Lück he sinn stolz op irjendjet Nebulöses.
Jemütlich, bekloppt, verklüngelt un restkatholisch.
Tellerrand, welche Tellerrand?

Zweidausend Johr flühß he dä Rhing durch un et
ess wunderbar zo wesse, dat ussjerechnet
„Knollendorf“ unsere Heimathafen ess.

Dausende vun Heimwehleeder handle vun dä Stadt,
Treueschwüre, kölsch jesunge, vun charmant bess platt.
Em Karneval, em Stadion, dä Voodoo funktioniert.
Meddendrinn em Häzz simmer all verhex.
Do mähste nix draan.

Tiefenentspannt.
Sing einfach met!
Sing met, un dann
kapierste womöchlich all die

Unmengen vun Liebesleeder für die „schönste Stadt“.
Treueschwüre, kölsch jesunge, vun charmant bess platt.
Em Karneval, em Stadion, dä Voodoo funktioniert.
Meddendrinn em Häzz simmer all verhex.
Meddendrinn em Häzz simmer all verhex.
Do mähste nix draan.